Jako elementy składowe państwa wymienić należy: ludność, terytorium i władzę – to rozgraniczenie pozwala na odróżnienie go od innych organizacji życia publicznego. Państwo scharakteryzować można jako niezależną i autonomiczną jednostkę geopolityczną, stanowiącą podmiot prawny. Jest to organizacja posiadająca uprawnienia władcze wobec obywateli której uprawnienia unormowane są w ustawie zasadniczej, czyli konstytucji.

Efektywne państwo to to które wykonuje zadania które jedynie państwo jest w stanie zrealizować. Czyli policja, armia, polityka zagraniczna, drogi, pewne elementy infrastruktury . Obywatele opłacają państwo w postaci podatków. Jeżeli państwo zaczyna działać w obszarach które winny należeć już do wolnej gospodarki, zaczynają się pojawiać patologie takie jak korupcja czy nieracjonalne inwestowanie.

Największą efektywność ekonomiczną w historii cywilizacji człowieka osiągnęły państwa o modelu gospodarki wolnorynkowej oparte na chrześcijańskich wartościach. Przede wszystkim były to państwa z przeważającą rolą wyznań protestanckich. Od kilkudziesięciu lat w Europie zachodniej wprowadza się laicyzację obywateli i wprowadza coraz więcej, co prowadzi do zamętu w temacie norm moralnych i regresie standardu ekonomicznego obywateli.

Podstawowym celem państwa winno być dobro wspólne jego członków, osiągane zarówno na szczeblu lokalnym, jak i międzynarodowym. W literaturze przedmiotu wśród funkcji państwa widnieją: zapewnienie porządku, utrzymywanie stosunków międzynarodowych, nadanie ram prawnych gospodarce, utrzymywanie znormalizowanego systemu prawnego. Przynależność do niego jest obligatoryjna i sformalizowana, i wymaga akceptacji wszystkich reguł prawnych obowiązujących na terytorium danego kraju.

Definicja i konstrukcja państwa wykształciły się w starożytnej Grecji – poprzez polis, tradycję realizowano w rzymskich republikach. Intelektualiści określali państwo jako pewną uporządkowaną wspólnotę różnych grup ludności, których współpraca konieczna jest do jego prawidłowego istnienia i osiągania zamierzonych celów. Ta forma organizacji społeczeństw jest obecnie jedyną respektowaną, interpretacje jej genezy mogą sugerować, że ustalenie tego typu umowy między członkami danej zbiorowości było warunkiem koniecznym dla zachowania ładu społecznego.

Pewne funkcje należeć muszą wyłącznie do państwa, nie powinny one być realizowane poprzez wolny rynek. Są to wszystkie tak zwane cele wspólne. Winny one dotyczyć tych obszarów gdzie każdy obywatel ma równe prawo bez względu na pozycję społeczną czy status materialny. Na przykład sądy powinny orzekać bez względu na zasoby materialne osoby której ma dotyczyć wyrok, chyba że majątek ten bezpośrednio jest powiązany ze sprawą. Decyzje sądu nie powinny być na sprzedaż. Tak samo działanie policji. Musi ona tak samo dobrze działać dla obywateli uboższych jak i tych zamożniejszych.

Role państwa winny tyczyć celów wspólnych, takich jak bezpieczeństwo zewnętrzne i wewnętrzne, przygotowywanie i egzekucję prawa, pewne elementy infrastruktury – tory kolejowe, drogi.

Policja realizuje zadania z zakresu bezpieczeństwa wewnętrznego. Policja ma zapewnić bezpieczeństwo obywateli a także musi zapewnić bezpieczeństwo i porządek publiczny. By realizować swoje funkcje policja posiada określone uprawnienia. Jest częścią aparatu przymusu państwowego. Państwo posiada prawo, w celu egzekwowania prawa, do używania siły fizycznej oraz broni palnej.

multiselect 2020